To drewniana, modrzewiowa świątynia z roku 1699 oszalowana o konstrukcji zrębowo-słupowej. Na kalenicy znajduje się barokowa wieżyczka pełniąca rolę sygnaturki. Od zachodu jest kruchta z charakterystycznym trójkątnym półszczytem z motywem promienistego słońca. Z kruchty do nawy prowadzą drzwi ujęte w drewniany portal z nadprożem ozdobionym reliefem w tzw. ośli grzbiet. Powyżej umieszczona jest inskrypcja z datą powstania obiektu. Naprzeciw kruchty jest prezbiterium zakończone trójboczną absydą. Granicę między nawą a prezbiterium tworzy łuk tęczowy oraz profilowana belka z rzeźbami Matki Boskiej oraz św. Jana, pośrodku nich umieszczono wycięty z blachy krucyfiks. W późnobarokowym ołtarzu głównym są figury: św. Leonarda oraz Matki Bożej z ruchomymi rękami w stawach łokciowych i barkowych, są one wzorowane na XVIII-wiecznych lalkach niemieckich. W stropie prezbiterium można podziwiać polichromię przedstawiającą świętych Stanisława i Wojciecha wśród aniołów. Wokół kościoła rozpościera się stary cmentarz, gdzie zachowało się kilka ciekawych nagrobków, m.in. Pawła Sołtyka, dziedzica Siesławic. Za absydą kościoła został pochowany twórca uzdrowiska Feliks Rzewuski. Ostatnie pochówki na cmentarzu miały miejsce w drugiej połowie XIX w.

(źródło: www.rot.swietokrzyskie.travel/)